ტიპიური AV-კვანძოვანი რეენტრი ტაქიკარდია (AVNRT)

კლინიკური გამოვლინება

• ეკგ-ზე რეგულარული ვიწროკომპლექსიანი ტაქიკარდია P კბილებით, რომლებიც ჩაფლულია QRS კომპლექსში (და არ ჩანს) ან ჩანს QRS კომპლექსის ბოლო ნაწილში (რაც V1 განხრაში ვლინდება დამახასიათებელი rSr’ მორფოლოგიით). სინამდვილეში r’ წარმოადგენს P კბილს და ტაქიკარდიის შეწყვეტის შემდეგ აღარ ვლინდება.

•  ძალიან ხშირად პაციენტები აღნიშნავენ არა მარტო გულის ფრიალს გულმკერდში, არამედ პულსაციას ყელშიც.

სიძნელეები

• QRS შეიძლება ფართო იყოს, თუ თან დაერთო ჰისის კონის რომელიმე ფეხის ბლოკადა (მანამდე არსებული ან  ტაქიკარდია-დამოკიდებული).

•  თუ P კბილები არ ჩანს, ეკგ-დიაგნოზი მხოლოდ საეჭვო დიაგნოზია, თუმცა თუ პაციენტი 20-45 წლის ასაკის ქალია, რომელიც ტაქიკარდიის დროს კისერში პულსაციას აღწერს, ტიპიური ავ-კვანძოვანი რიენტრის ალბათობა 90%-ზე მეტია.

დიფერენციული დიაგნოსტიკა

• წინაგულოვანი ტაქიკარდია იმდენად გახანგრძლივებული PR ინტერვალით, რომ P კბილი მის წინამორბედ QRS კომპლექსში იმალება. კაროტიდული სინუსის მასაჟს ან ავ-კვანძზე მოქმედ წამლებს შეუძლიათ ტაქიკარდიის დიფერენცირებაში დახმარება.

•  ორთოდრომული ტაქიკარდია, როდესაც P კბილები აშკარად არ ჩანს (უხარისხო ჩანაწერი, დაბალი ვოლტაჟი). ზოგჯერ ზუსტი დიაგნოსტიკა შეუძლებელია. ასეთ შემთხვევაში შეიძლება დაიწეროს პსვტ-ის (პაროქსიზმული სუპრავენტრიკულური ტაქიკარდიის) დიაგნოზი, რომელიც მოიცავს ორივე ტაქიკარდიას (ავ-კვანძოვან რიენტრის და ორთოდრომულ ტაქიკარდიას), მით უმეტეს, რომ მათი მკურნალობა ერთნაირია.

მკურნალობა

• შეტევის კუპირება: ვაგუსური მანევრები, ადენოზინი, ბეტა-ბლოკერები, ვერაპამილი

•  რეციდივების პრევენცია: ბეტა-ბლოკერები, ვერაპამილი. უეფექტობის ან პაციენტის სურვილის შემთხვევაში „ნელი“ გზის კათეტერული აბლაცია.

ქვემოთ მოცემულია ტიპიური AVNRT-ის ეკგ და დიაგნოსტიკური ალგორითმი